تفاوت منی و اسپرم،؛ هر آنچه لازم است بدانید

همان طور که مستحضر هستید بدن تمام موجودات زنده همچون انسان، دارای سلول‌های جنسی است. در این بخش قصد داریم به سلول‌های جنسی مردانه یعنی منی و اسپرم بپردازیم. منی، مایعی مغذی، سفید رنگ و کدر بوده که حین انزال از بدن مردان خارج می‌شود. اسپرم نیز سلول جنسی مردانه بوده که با کمک بیضه یا همان غده‌های جنسی تولید می‌شود اما آیا این دو مانند یکدیگر هستند؟ بسیاری از افراد گمان می‌کنند از آنجایی که خروجی منی و اسپرم، از یک بخش بدن است احتمال دارد با یکدیگر یکسان باشند اما کاملا در اشتباه هستند. جهت بررسی و آگاهی از این موضوع بهتر است تفاوت منی و اسپرم بررسی شود تا بتوان وجه تمایز این دو را تشخیص داد. در ادامه به این پرسش پاسخ خواهیم داد که تفاوت اسپرم و مایع منی چیست؟

منی چیست؟

مایع منی که در اصطلاح علمی آن را Seminal Fluid می‌خوانند، مایعی سفید و خاکستری رنگی است که هنگام انزال از غدد جنسی مردانه ترشح می‌شود. منی شامل مقدار زیادی از مواد مغذی چون فروکتوز و سایر آنزیم‌ها بوده که در نوع خود، بسیار خاصیت دارند. وجود همین مواد مغذی به اسپرم کمک شایانی نموده و سبب می‌گردد تا علاوه بر زنده بودن آن، عملیات لقاح با موفقیت انجام شود. این مایع طول عمری ۵ روزه داشته و سلامت آن می‌تواند در باروری بسیار مؤثر باشد. همچنین این مایع به دلیل وجود پروتئین‌های متعدد، سفید رنگ بوده و رنگ کدر یا خاکستری آن نیز مربوط به اسپرم است.

مواد سازنده منی

شاید برای شما هم سؤال باشد که چرا مایع منی را بسیار مغذی می‌دانند. به علت ترشح غدد‌ مختلف، این مایع را مغذی و دارای خواص فراوان می‌دانند. لازم به ذکر است که بیضه‌ها و اپیدیدیم ۵ درصد، غده پروستات ۱۳ الی ۳۳ درصد، غده پیازی ۲ الی ۵ درصد و کیسه‌های منی ۴۶ الی ۸۰ درصد در میزان ترشح مایع منی مؤثر هستند. تمام این بخش‌ها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار بوده و عدم سلامت آن‌ها، می‌تواند مشکل ساز باشد.

مایع منی به وسیله مجاری انزال حرکت کرده و با مایعات تولیدی توسط وزیکول‌های منی و غدد بولبورترال، ترکیب می‌شوند. پس از ادغام این مایعات با یکدیگر، مایعی چسبناک که حاوی فروکتوز است، توسط وزیکول‌های منی تولید می‌گردد که تقریباً ۶۰ الی ۷۰ درصد از مایع منی را تشکیل می‌دهد. همان ‌طور که پیش‌تر اشاره شد، این مایع سفید رنگ بوده و علت آن نیز وجود آنزیم‌ها، اسید فسفاتاز، اسید سیتریک و لیپید‌ها است.

بهتر است بدانید که منی در بر گیرنده موادی چون فروکتوز، اسید اسکوربیک، فلز روی، کلسترول، پروتئین، کلسیم، کلر، آنتی ژن‌های گروه خونی، اسید سیتریک، منیزیم، ویتامین B12، فسفر، سدیم، پتاسیم، اسید اوریک، اسید لاکتیک و نیتروژن است.

چرخه تولید منی

چرخه تولید منی

به دلیل اهمیت زیاد منی، چرخه ساخت و تولید آن بسیار عظیم و مهم است. در وهله اول لازم به ذکر بوده که مایع منی در بخش‌های مختلف بدن ساخته می‌شود؛ چرا که غدد‌ متفاوت مسئول تولید آن هستند. یکی از این بخش‌ها مربوط به بیضه می‌شود که این اندام به ظاهر کوچک، نقش مهمی در تولید مایع منی ایفا می‌کند و تولید تستوسترون و اسپرم را برعهده دارد. کیسه منی یا به اصطلاح وزیکول‌های منی در پشت مثانه قرار داشته و مسئول تولید مایع منی هستند.

بخش بعدی اپیدیدیم نام دارد که در مجاورت بیضه قرار گرفته و وظیفه آن رساندن اسپرم از بیضه‌ها به لوله منی است. لوله منی بخشی بوده که مجاری ادرار و لوله اپیدیدیم را به یکدیگر متصل می‌کند. این لوله وظیفه خروج ادرار و منی را از بدن دارد. همچنین از دیگر بخش‌های مهم و حیاتی دستگاه تناسلی مردانه، می‌توان به پروستات اشاره نمود. این غده در مجاورت مجاری ادرار و مثانه قرار داشته و تولیدکننده بخشی از مایع منی است. از دیگر ویژگی‌های این غده می‌توان به کمک نمودن جهت خروج منی از بدن اشاره کرد.

اسپرم چیست؟

اسپرم چیست؟

در بدن تمام مردان یا به عبارتی جنس مذکر سلول‌های جنسی یافت می‌شوند. نام دیگر این سلول‌ها اسپرم بوده که به وسیله بیضه (غده‌های جنسی) تولید می‌گردند. همچنین اسپرم توسط اپیدیدیم، همراه با منی از بدن خارج خواهد شد. شروع تولید اسپرم، از زمانی آغاز می‌شود که فرد به بلوغ برسد. لازم به ذکر است که اسپرم‌ها با سرعت بسیار بالایی در روز در حال تولید هستند. این مقدار را می‌توان حدوداً ۱۲۵ میلیون اسپرم در یک روز دانست. به نظر شما آیا اسپرم را می‌توان موجودی زنده دانست؟

از آنجایی که کلمه زنده به معنی حی و حاضر بوده، می‌توان اسپرم را نیز زنده دانست. علت این نام‌گذاری این است که اسپرم‌ها نیز همانند سایر موجودات زنده رشد می‌کنند، دارای حرکت هستند و همچنین می‌توانند بالغ شوند. اسپرم به تنهایی دارای نیمی از اطلاعات ژنتیکی است. می‌توان تنها تفاوت اسپرم با سایر موجودات زنده را در طول عمر کم و محدود آن‌ها بیان کرد. مراحل تولید و زمان مورد نیاز آن، تقریباً طولانی است؛ اما اگر این مایع در مکانی مناسب قرار نگیرد امکان از بین رفتن آن تشدید می‌شود.

بارور کردن تخمک توسط اسپرم

به طور متوسط ​​با هر بار انزال بین ۸۰ تا ۳۰۰ میلیون اسپرم آزاد می‌شوند. با این حال، بیشتر آن‌ها در طول مسیر به دلایل مختلف حذف شده و از بین می‌روند. هر گونه اسپرم غیرطبیعی یا معیوب و همچنین تعداد قابل توجهی از اسپرم‌های سالم، در طول سفر در معرض خطرات متعددی قرار می‌گیرند. در واقع مقدار خیلی کمی از مایع انزال، شانس رسیدن و حضور در عمل لقاح را دارد. همچنین باید به این نکته توجه داشت که به علت اسیدی بودن محیط واژن، ممکن است طی تماس طولانی مدت اسپرم با این محیط، از بین برود.

بارور کردن تخمک توسط اسپرم

هنگامی که اسپرم به دهانه رحم می‌رسد، باید از شبکه‌ای از مخاط عبور کند و مقدار زیادی از آن در این محدوده به دلایل مختلف از دست می‌رود. اسپرم‌های راه یافته به داخل بدن، پس از رسیدن به لوله‌های فالوپ، فعالیت خود را آغاز می‌کنند. پزشکان و متخصصان این حیطه اعتقاد بر این اصل دارند که این سفر طولانی و طاقت‌فرسا راه طبیعت، برای از بین بردن اسپرم‌های ضعیف است؛ به طوری که فقط سالم‌ترین و قوی‌ترین آن‌ها در طول این مسیر زنده می‌ماند. در نهایت وقتی اسپرم به سیتوپلاسم تخمک می‌رسد، هسته را آزاد می‌کند که با تخمک ترکیب شود. بلافاصله لایه بیرونی تخمک که به زونا پلوسیدا معروف است تغییر می‌کند و در برابر اسپرم اضافی غیرقابل نفوذ می‌شود.

منی و اسپرم چه تفاوتی دارند؟

برای فهم بهتر این موضوع می‌توان منی و اسپرم را به مستطیل و مربع، مانند کرد. اسپرم بخشی از منی بوده؛ اما لزوماٌ منی قسمتی از اسپرم نیست. منی، مایعی سفید رنگی است که حین انزال فرد مذکر از دستگاه تناسلی وی خارج می‌شود؛ اما اسپرم سلول تولید مثل مردانه بوده که آن را می‌توان بخشی از منی دانست. علت نامیدن این دو و یکسان دانستن آن‌ها، می‌تواند به دلیل خروج هر دوی آن‌ها از یک قسمت بدن باشد.

سخن پایانی

اسپرم بخش اصلی مایع منی است و اغلب افرادی که تصور می‌کنند این دو ماده یکسان هستند، از تفاوت منی و اسپرم آگاهی ندارند. مسیر خروجی این دو باعث ایجاد این تصور اشتباه می‌شود. هر دوی آن‌ها دارای کاربردها و ویژگی‌های مخصوص به خود بوده و نمی‌توان یکی را نسبت به دیگری برتری داد. جالب است بدانید که ترشح مایع اسپرم و مایع منی در آقایان هیچگاه متوقف نمی‌شود. البته ممکن است در برخی از افراد به دلیل تفاوت در خورد و خوراک، زندگی، تاریخچه پزشکی و… میزان و کیفیت آن‌ها تغییر کند.