در این نوشته می خوانید:
بیماری پیرونی ناشی از ناهنجاری های به وجود آمده در حین بهبود زخم آلت تناسلی است، که می تواند موجب درد آلت، کوتاه شدن و انحنای آن شود. بروز این بیماری اغلب همراه با اختلال نعوظ است و می تواند منجر به اختلال پیشرونده و شدید در هنگام مقاربت جنسی شود. این اختلال به دو مرحله التهابی فعال و مزمن تقسیم می شود. معمولاً درمان خوراکی و با داروی این بیماری دارای كارآیی محدودی است. در بیماران با انگیزه، كشش آلت تناسلی اغلب مفید اثر واقع می شود. تزریق کلاژناز در داخل بدن نیز یک روش غیر جراحی به منظور کاهش انحنای آلت تناسلی مورد استفاده قرار می گیرد. جراحی همچنان موثرترین و استاندارترین روش درمانی بیماری پیرونی به حساب می رود.
اتیولوژی و خدمات بالینی
شایع ترین علامت بیماری پیرونی در آقایان، انحنای آلت تناسلی و به دنبال آن احساس گره در آلت تناسلی مرد می باشد. اغلب مبتلایان بیماری پیرونی از نعوظ دردناک نیز رنج می برند. ابتلا به این بیماری می تواند از عوامل متفاوتی ناشی شود اما مهم ترین علت آن سابقه صدمه به آلت تناسلی است.
عوامل موثر در ابتلا به بیماری پیرونی عبارت است از:
- ضربه به آلت تناسلی
- اختلال نعوظ
- بیماری پیرونی ناشی از دیابت
- بیماری دوپویترن
- افزایش سن
- استرس عاطفی
- ناهنجاری و مشکلات ناشی از عملکرد جنسی
- افسردگی بالینی
بیماری پیرونی یک شرایط غیر طبیعی ترمیم زخم آلت تناسلی در مردان است که در هنگام نعوظ باعث انحنا، کوتاه شدن، درد یا اختلال نعوظ می شود. در واقع در مردان مبتلا به پیرونی در هنگام نعوظ بخش آسیب دیده آلت تناسلی به درستی کشیده نمی شود. در مراحل ابتدایی این بیماری ممکن است بیمار تنها التهاب همراه با درد را تجربه کند.
روند این بیماری پیشرونده است و در صورتی که در مراحل ابتدایی تحت درمان قرار نگیرند ممکن است پس از پیشرفت به درمان های اولیه پاسخ ندهد و نیاز به درمان هایی مانند جراحی پیدا کند. به طور کلی بیماری پیرونی به دو مرحله آسیب شناسی و بالینی تقسیم می شود. مرحله اول یک مرحله التهابی حاد می باشد که معمولا بیمار درد و انحنا در آلت تناسلی را تجربه می کند، اغلب درد پس از مدتی به طور خود به خود از بین می رود اما انحنای ناشی از آن معمولاً تثبیت می شود. مرحله دوم، مرحله مزمن رفع درد و پایداری انحنای آلت تناسلی بیش از سه ماه می باشد.
تشخیص و ارزیابی بیمار مبتلا به بیماری پیرونی
بيماري پيروني به راحتی با بررسی تاريخچه بیمار و معاينه آلت تناسلی وی قابل تشخیص است. اطلاعات کلینیکی مهم در تشخیص این بیماری شامل موارد زیر می شود:
- مرحله بیماری (حاد/فعال در مقابل مزمن)
- ویژگی های خمیدگی (جهت، درجه)
- طول آلت و سایر ناهنجاری های آلت تناسلی مرتبط (برای مثال ناهنجاری ساعت شنی)
- وجود اختلال نعوظ از قبل یا وجود اختلال نعوظ همراه.
طول مدت کوتاه (کمتر از 12 ماه)، درد مداوم آلت تناسلی و ادامه تغییرات ناهنجاری آلت تناسلی از جمله نشانه های احتمالی مرحله حاد بیماری پیرونی هستند. اغلب معاینه فیزیکی برای شناسایی وجود بافت اسکار در آلت تناسلی و تشخیص بیماری پیرونی کافی است.
اما برای تشخیص بیماری پیرونی و درک دقیق عوامل مسبب ایجاد کننده علائم به معاینه فیزیکی به همراه آزمایش های بیشتری نیاز است که شامل موارد زیر می شوند:
معاینه فیزیکی: پزشک برآمدگی آلت تناسلی را در حالت معمول لمس می کند و محل و میزان بافت اسکار را مشخص می کند. همچنین ممکن است طول آلت تناسلی شما را نیز اندازه گیری کند.
سایر تست ها: پزشک شما ممکن است از سونوگرافی یا آزمایشات دیگری برای معاینه آلت تناسلی در هنگام نعوظ استفاده کند. پیش از آزمایش، به احتمال زیاد برای نعوظ آلت تناسلی، پزشک از تزریق مستقیم به آلت تناسلی مرد استفاده می کند.
سونوگرافی شایع ترین آزمایش برای تشخیص ناهنجاری های آلت تناسلی مرد است. در آزمایشات سونوگرافی از امواج صوتی برای تولید تصاویری از بافت های نرم استفاده می شود. بنابراین این آزمایشات می تواند وجود بافت اسکار، جریان خون به سمت آلت و سایر ناهنجاری ها را نشان دهد.
مدیریت غیر جراحی بیماری پیرونی
مراقبت
در صورتی که درد و انحنا بسیار کم باشد و عملکرد جنسی طبیعی هم حفظ شود، یا اگر بیمار از نظر جنسی فعال نباشد، مداخلات پزشکی یا جراحی ضروری نیست.
درمان خوراکی
در حقیقت داروی خوراکی برای درمان قطعی بیماری پیرونی وجود ندارد. اما در صورتی که قرار بر تاثیرگذازی این داروهای خوراکی باشد، احتمالاً باید در مراحل ابتدایی بیماری و خیلی زود شروع شود.
پنتوکسیفیلین
پنتوکسیفیلین یک مهارکننده فسفودی استراز است که با افزایش سطح آلتراس نیتریک ممکن است از تشکیل پلاک ناشی از پیرونی جلوگیری و یا آن را معکوس کند.
مهارکننده های فسفودی استراز نوع بهترین گزینه های درمان اختلال نعوظ برای کسانی که دارو نمی خورند5
مهارکننده های فسفودی استراز نوع 5 که به منظور تقویت نعوظ طراحی شده اند، می توانند سبب کاهش کلاژن یا انسداد عضلات صاف شوند.
تزریق داخل بدن
تزریق داروها به پلاک، در بهبود شرایط بیمار پیشرفت بهتر و قابل اعتمادتری دارند.
کلاژناز
تزریق داخلی کلاژناز، به علاوه مدل سازی فیزیکی آلت تناسلی باعث کاهش انحنای آن می شود. البته این روش ممکن است برای بیمارانی که دارای پلاک کلسیفیکاسیون، انحنای با درجه بالا، رضایت بخش نباشد.
وراپامیل
از آن جهت که وراپامیل بر فعالیت سلولی فیبروبلاست تأثیر می گذارد، تزریق وراپامیل در داخل بدن باعث کاهش چشمگیر انحنای آلت تناسلی می شود. با این وجود، وراپامیل یک درمان تایید شده برای بیماری پیرونی نیست.
سایر درمان های غیرتهاجمی
درمان با موج شوک خفیف
مزیت های اندکی برای درمان با این روش برای بیماران مبتلا به پیرونی نشان داده شده است.
دستگاه های کشش آلت تناسلی و پمپ ایجاد کننده خلاء
در برخی از بیماران، یک دوره شش ماهه استفاده منظم و روزانه از دستگاه کشش یا ایجاد خلا می تواند منجر به بهبود درصدی از انحنای آلت تناسلی شود. استفاده از این دستگاه ها در کنار درمان های پزشکی می توانند به بهبود نتایج کمک کند.
درمان های جراحی برای بیماری پیرونی
جراحی روشی استاندارد برای درمان بیماری پیرونی است. جراحي تنها در صورتي انجام می شود كه:
- بیماری پایدار و ثابت باشد.
- بیمار دارای حداقل درد یا بدون درد باشد.
- مشکل یا عدم توانایی در برقراری رابطه جنسی به دلیل ناهنجاری دارد.
- بیمار تمایل به سریع ترین و مطمئن ترین نتیجه دارد.
پیش از اقدام به جراحی، بیماری باید حداقل برای مدت 3 ماه تثبیت شده باشد و عاری از درد باشد. هدف از انجام جراحی اصلاح انحنای آلت تناسلی، عملکرد صحیح و ایجاد نعوظ مستقیم است. معمولاً برای انجام مقاربت رضایت بخش، انحنای کمتر از 20 درجه کافی است. برخی از بیماران ممکن است به دلایل روانی حتی با انحنای کمتری درخواست جراحی کنند. بنابراین مشاوره قبل از عمل بسیار مهم است. روش های معمول جراحی شامل موارد زیر است:
بخیه زدن طرف مقابل: بخیه زدن یا جمع کردن طرف بدون بافت اسکار آلت تناسلی می تواند منجر به صاف شدن آلت تناسلی شود.
برش یا برداشتن و پیوند: جراح با ایجاد یک یا چند برش در بافت اسکار، اجازه می دهد تا غلاف کشیده شود و آلت تناسلی مرد صاف شود. همچنین ممکن است نیاز باشد تا مقداری از بافت اسکار برداشته شود.
اغلب یک تکه از بافت (پیوند) برای پوشاندن سوراخ های موجود در غشا آلبوژینا در محل دوخته می شود. این تکه می تواند از بدن خود شما، بافت انسان یا حیوان یا یک ماده مصنوعی باشد.
ایمپلنت آلت تناسلی: ایمپلنت های آلت تناسلی با جراحی در داخل بافت اسفنجی قرار می گیرند و در حین نعوظ با خون پر می شوند. اگر بیمار مبتلا به بیماری پیرونی و اختلال نعوظ باشد، ممکن است کاشت آلت در نظر گرفته شود.
با توجه به شرایط شما، نوع جراحی مورد استفاده انتخاب می شود. پزشک شما محل بافت اسکار، شدت علائم و سایر عوامل را در نظر خواهد گرفت.
درمان قطعی برای مرحله حاد بیماری پیرونی وجود دارد. تنها روش درمانی غیر جراحی که همراه با شواهد و تاثیرات خوبی است، تزریق کلاژنز داخل بدن می باشد که می تواند موجب بهبود جزئی در انحنای آلت تناسلی شود.
جراحی تنها درمان بیماری پیرونی است که موجب آلت تناسلی صاف و مستقیم در اکثر بیماران خواهد شد. تغییرات و پیشرفت در تکنیک های جراحی، درمان های کمکی و در دسترس بودن مراقبت های بهداشتی بیشتر سبب شده تا جراحی برای بیماری پیرونی گزینه درمانی مناسب و موفقی باشد. جراحی و سایر روش های درمانی می توانند کیفیت زندگی بیماری را تا حد زیادی بهبود بخشد.
ثبت ديدگاه