بیماری مقاربتی یا عفونت های مقاربتی(STI) معمولاً از طریق تماس جنسی ایجاد می شوند. باکتری ها، ویروس ها یا انگل هایی که باعث بیماری های مقاربتی می شوند، ممکن است از فردی به فرد دیگر از طریق خون، مایع منی یا واژن یا سایر مایعات بدن منتقل شوند. در بعضی از موارد ممکن است این عفونت ها به صورت غیر جنسی، مانند از مادر به نوزاد در دوران بارداری، زایمان یا از طریق تزریق خون یا سوزن های مشترک نیز منتقل شوند. لزوما این طور نیست که بیماری های مقاربتی همیشه با علائمی همراه باشند،  بنابراین ابتلا به عفونت های مقاربتی می تواند از افرادی که کاملاً سالم به نظر می‌ رسند و حتی خودشان اطلاع ندارند که به این نوع عفونت مبتلا شده‌ اند، صورت گیرد.

با توجه به این که عفونت های مقاربتی معمولا از طریق تماس با شریک زندگی ایجاد می شود، تعداد زیادی از افراد جامعه در معرض ابتلا به این نوع بیماری ها خواهند بود. با به دست آوردن اطلاعات مفید در ارتباط با این نوع بیماری ها، می توان از خطر ابتلا به این عفونت ها کاست. افرادی که شرکای جنسی بیش تری داشته باشند، با احتمال بیش تری به این نوع بیماری ها مبتلا می شوند. در این مطلب سعی شده است تا به متداول ترین سوالاتی که در ارتباط با این بیماری ها ذهن افراد مختلف جامعه را درگیر کرده اند، پاسخ داده شود.

بیماری مقاربتی چیست؟

بیماری مقاربتی چیست؟

بیماری مقاربتی چیست؟

عفونت های مقاربتی، عفونت هایی هستند که از طریق تماس جنسی منتقل می شوند. این نوع عفونت ها بسیار شایع هستند و به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل می شوند. برخی از بیماری های مقاربتی به سادگی قابل درمان هستند، اما برخی دیگر از این عفونت ها قابل درمان نیستند. لازم است همه افرادی که رابطه جنسی برقرار می کنند با این عفونت ها آشنا شده و در راستای پیشگیری از این نوع عفونت اقداماتی را انجام دهند.

این مطلب را نیز از دست ندهید:  آشنایی با دستگاه وکیوم حجم ‌دهنده آقایان: وکیوم همراه

بیماری مقاربتی چطور منتقل می شود؟

هر فردی که با فرد دیگری تماس جنسی داشته باشد، در خطر معرض ابتلا به بیماری های مقاربتی است. برخی از بیماری های مقاربتی علائمی را ایجاد می‌کنند، اما در برخی دیگر، هیچ گونه علامتی ایجاد نمی شود و حتی خود فرد از ابتلایش به بیماری آگاهی ندارد. فرد مبتلا به STI می تواند بیماری را از طریق تماس با پوست، اندام تناسلی، دهان، روده یا مایعات بدن به دیگران منتقل کند. انواع تماس ها، از جمله رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا رابطه جنسی دهانی می توانند عفونت ها را منتقل کنند. خطرناک ترین نوع بیماری زمانی اتفاق می ‌افتد که هیچ گونه علامتی وجود نداشته باشد.

بیماری مقاربتی چه علائمی دارد؟

بیماری های مقاربتی چه علائمی دارند؟

بیماری های مقاربتی چه علائمی دارند؟

بیماری های مقاربتی یا عفونت های مقاربتی می‌ توانند طیف وسیعی از علائم و نشانه ها را داشته باشند. همچنین ممکن است هیچ علامتی از خود بروز ندهند و به همین دلیل ممکن است تا زمانی که عوارض و مشکلاتی را برای شریک جنسی ایجاد نکرده ‌اند، تشخیص داده نشوند. علائم و نشانه هایی که ممکن است نشان‌دهنده ابتلای فرد به بیماری های مقاربتی باشند، عبارتند از:

  • زخم یا برجستگی در اندام تناسلی یا در ناحیه دهان یا رکتوم
  • ادرار دردناک یا سوزش
  • ترشح از آلت تناسلی
  • ترشحات غیر معمول یا بوی بد واژن
  • خونریزی غیر معمول واژینال
  • درد هنگام رابطه جنسی
  • غدد لنفاوی دردناک و متورم، به ویژه در کشاله ران اما گاهی اوقات گسترده تر
  • درد زیر شکم
  • تب
  • بثورات روی تنه، دست ها یا پاها

شایع ترین علل ابتلا به بیماری های مقاربتی چیست؟

شایع ترین علل ابتلا به بیماری های مقاربتی چیست؟

شایع ترین علل ابتلا به بیماری های مقاربتی چیست؟

تحقیقات و مطالعات نشان می‌ دهند که سالانه تعداد قابل توجهی از افراد به بیماری های مقاربتی مبتلا می شوند. بیماری های مقاربتی مختلفی وجود دارند از جمله شایع ترین این بیماری ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)
  • تبخال
  • کلامیدیا
  • سوزاک
  • HIV

برخی از این بیماری های مقاربتی ناشی از ویروس ها هستند، در حالی که برخی دیگر از آن ها ناشی از باکتری ها هستند. در ادامه به تفصیل دسته بندی این بیماری ها عنوان شده است.

این مطلب را نیز از دست ندهید:  همه آنچه باید در مورد زود انزالی بدانید

باکتری ها. سوزاک، سیفلیس و کلامیدیا نمونه هایی از بیماری های مقاربتی هستند که توسط باکتری ها ایجاد می شوند.

انگل ها. تریکومونیازیس یک بیماری مقاربتی است که توسط نوعی انگل ایجاد می شود.

ویروس ها. بیماری های مقاربتی که توسط ویروس ها ایجاد می شوند عبارتند از HPV، تبخال تناسلی و  HIV.

خطر ساز ترین عوامل کدامند؟

تمامی افرادی که از نظر جنسی فعال هستند، به نحوی در معرض خطر ابتلا به بیماری  مقاربتی قرار دارند، اما عواملی وجود دارند که می ‌توانند این خطر را به طور قابل توجهی افزایش دهند.

  • داشتن رابطه جنسی محافظت نشده. رابطه واژینال یا مقعدی با شریک آلوده و در شرایطی که از کاندوم لاتکس استفاده نشود، به طور قابل توجهی خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی را افزایش می دهند. استفاده نادرست از کاندوم نیز می تواند خطر را افزایش دهد.
  • رابطه جنسی دهانی. این نوع رابطه ممکن است خطر کم تری داشته باشد، اما همچنان عفونت ‌ها می‌توانند از این طریق نیز منتقل شوند.
  • داشتن چندین شریک جنسی. افرادی که با پارتنر های جنسی متعددی رابطه برقرار می ‌کنند، بیش تر از دیگران در خطر ابتلا به این گونه بیماری هستند.
  • سابقه ابتلا به بیماری های مقاربتی. داشتن سابقه بیماری های مقاربتی باعث می ‌شود که ابتلا به دیگر انواع بیماری مقاربتی آسان تر شود.
  • تزریق مواد مخدر. استفاده از سوزن های مشترک باعث گسترش بسیاری از عفونت های جدیدی از جمله HIV، هپاتیت B و هپاتیت C می شود.
  • سن کمتر. اکثر بیماری های مقاربتی جدید در افرادی بین ۱۵ تا ۲۴ سال رخ می‌ دهند.

روش های پیشگیری از ابتلا به مشکلات مقاربتی

راه های متفاوتی برای جلوگیری یا کاهش خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی وجود دارند.

  • اطمینان از سالم بودن پارتنر جنسی. مطمئن ترین راه ها جلوگیری از بیماری های مقاربتی، داشتن رابطه طولانی مدت با یک پارتنر وفادار است که تنها در رابطه با یک نفر است. در این صورت احتمال ابتلای طرفین به بیماری مقاربتی به طور چشمگیری کاهش پیدا می کند.
  • واکسن. واکسیناسیون به ‌موقع و قبل از ارتباط جنسی، در پیشگیری از انواع خاصی از بیماری های مقاربتی تاثیر به سزایی دارد. واکسن هایی برای پیشگیری از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، هپاتیت A و هپاتیت B در دسترس هستند.
  • استفاده صحیح از کاندوم. برای هر رابطه جنسی اعم از دهانی، واژینال یا مقعدی باید از یک کاندوم لاتکس جدید استفاده کرد. هرگز نباید از روان کننده های روغنی همراه با کاندوم استفاده شود.
  • جلوگیری از مصرف الکل. استفاده بیش از حد الکل و مواد مخدر می ‌توانند خطر ابتلا به این بیماری ها را افزایش دهند.
  • ختنه. ختنه مردان می تواند به جلوگیری از انتقال HPV تناسلی و تبخال تناسلی کمک کند.
این مطلب را نیز از دست ندهید:  انزال پس رونده یا انزال معکوس

عوارض ابتلا به بیماری های مقاربتی

به این دلیل که بسیاری از افراد در مراحل اولیه ابتلا به بیماری های مقاربتی هیچ گونه علامتی را تجربه نمی‌کنند، غربالگری برای این بیماری ها، در جلوگیری از عوارض نقش مهمی دارند. عوارض احتمالی عبارتند از:

  • درد لگن
  • عوارض بارداری
  • التهاب چشم
  • آرتروز
  • بیماری التهابی لگن
  • ناباروری
  • بیماری قلبی
  • برخی از سرطان ها، مانند سرطان های دهانه رحم و رکتوم مرتبط با HPV

درمان بیماری مقاربتی چگونه است؟

درمان بیماری مقاربتی ناشی از باکتری ها معمولا آسان تر است. عفونت های ویروسی را نیز می توان کنترل کرد، اما همیشه قابل درمان نیستند.

افراد باردار مبتلا به بیماری های مقاربتی با درمان فوری می‌ توانند از ابتلای کودک خود به این بیماری ها جلوگیری یا خطر را کاهش دهند.

درمان بیماری های مقاربتی معمولاً بسته به نوع عفونت شامل یکی از موارد زیر است:

آنتی بیوتیک ها. آنتی بیوتیک ها می توانند بسیاری از عفونت های باکتریایی و انگلی مقاربتی را درمان کنند.

داروهای ضد ویروسی. این نوع دارو ها می‌توانند عفونت HIV را برای سال ‌های زیادی تحت کنترل نگه دارند، اما اگر فرد همچنان حامل ویروس باشد، می‌ تواند آن را به دیگران منتقل کند.

سخن نهایی

بیماری های مقاربتی، بیماری هایی هستند که عموماً از طریق رابطه جنسی منتقل می شوند. بیماری های مقاربتی تا حد زیادی قابل پیشگیری هستند. داشتن رابطه جنسی تنها با یک پارتنر ( تک همسری) می ‌تواند شانس افراد را برای عدم ابتلا به این نوع بیماری ها افزایش دهد.

0/5 (0 نظر)