دستگاه ها و جراحی برای بهبود اختلال نعوظ

در صورتی که با مصرف دارو پیشرفتی در بهبود اختلال نعوظ دیده نشود و در نهایت این مشکل با موفقیت درمان نشود، پزشک شما ممکن است جراحی یا استفاده از دستگاه های وکیوم آلت تناسلی را به شما پیشنهاد کند. جراحی می تواند برای آقایانی که دارای اختلال نعوظ شدید ناشی از آسیب دیدگی جسمی، جراحی لگن یا شرایط پزشکی مانند سرطان هستند، تنها گزینه درمانی باشد. با پزشک خود مشورت کنید تا بهترین روش یا ابزار مناسب خود را بیابید.

دستگاه وکیوم آلت تناسلی برای بهبود اختلال نعوظ

استفاده از دستگاه وکیوم آلت تناسلی یکی از اولین و مؤثرترین روش های درمانی برای بهبود اختلال نعوظ به حساب می رود. دستگاه وکیوم، یک ابزار استوانه ای شکلی است که اطراف آلت تناسلی را محاصره می کند تا با پمپاژ هوا، در به جریان انداختن خون به آلت تناسلی برای ایجاد نعوظ کمک کند. امروزه استفاده از این دستگاه روشی رایج برای زمان هایی است که داروها در بهبود اختلال نعوظ موثر واقع نمی شوند.

برای استفاده از این دستگاه، آلت تناسلی مرد را با یک روغن روان کننده چرب می کنند و آلت تناسلی در درون لوله ای که به دستگاه وکیوم وصل شده، قرار می گیرد. پس از آن پمپاژ هوا از دستگاه وکیوم به صورت دستی موجب خروج هوا از لوله و ایجاد خلا شده و در ادامه نعوظ حاصل می شود. سپس نعوظ به وسیله یک بند تنگ کننده در اطراف پایه آلت تناسلی در هنگام مقاربت و رابطه جنسی به مدت 30 دقیقه در محل نگه داشته می شود. پس از اتمام مقاربت، بند از آلت تناسلی برداشته می شود و نعوظ نیز از بین می رود.

عوارض جانبی حاصل از استفاده از دستگاه وکیوم می تواند شامل کبودی کم رنگی در آلت تناسلی باشد که اغلب با درد همراه نیست و به طور کلی پس از چند روز از بین می رود.

این مطلب را نیز از دست ندهید:  واکسن پاپیگولارد چیست و چه کاربردی دارد؟

پروتزهای آلت تناسلی برای بهبود اختلال نعوظ

بعضی از آقایان از عدم برانگیختگی در رابطه یا برانگیختگی ناشی از استفاده از دارو یا دستگاه وکیوم متنفرند. در این شرایط، متخصص احتمالا برای بهبود اختلال نعوظ در هنگام آمیزش یا مقاربت دستگاه مکانیکی به نام پروتز آلت تناسلی را پیشنهاد دهد. پروتزها برای ایجاد حالت نعوظ در آلت تناسلی کاشته می شوند.

پروتز آلت تناسلی می تواند برای مردانی که با اختلال نعوظ مرتبط با علائم دیابت، بیماری عروقی و آسیب های نخاعی رو به رو هستند استفاده شود. دو نوع کاشت پروتز آلت تناسلی وجود دارد که هیچ یک از آنها موجب تغییر احساس و شور در پوست آلت تناسلی نمی شوند و یا تاثیر منفی بر توانایی اورگاسم یا انزال مرد ندارند.

بهبود اختلال نعوظ

بهبود اختلال نعوظ

ایمپلنت های قابل انعطاف

ایمپلنت های قابل انعطاف آلت تناسلی، دستگاه های مکانیکی و میله های نیمه سختی هستند که در طی یک عمل جراحی برای ایجاد استحکام دائمی در آلت تناسلی قرار می گیرند. جراح در حین عمل برشی را در نزدیکی پایه آلت تناسلی ایجاد می کند و در دو لوله بلند با بافت اسفنجی آلت تناسلی میله را قرار می هد. در هر حفره، یک میله نیمه سخت جای می گیرد. این روش جراحی که با بیهوشی همراه است و در بیمارستان انجام می شود، در حدود 30 تا 60 دقیقه به طول می انجامد. معمولا، شما در همان روز عمل می توانید بیمارستان را ترک کنید.

پس از جراحی، پزشک شما ممکن است به شما توصیه کند که حداقل برای شش هفته از فعالیت جنسی دوری کنید و در صورت لزوم می تواند داروهایی برای تسکین درد را تجویز نماید. این ایمپلنت های نیمه سخت همیشه محکم هستند و همین امر موجب قابل تشخیص تر بودن آنها در لباس نسبت به ایمپلنت های بادی می شود. می توان با دست میله های کاشته شده را به سمت پایین خم و پنهان کرد.

ایمپلنت بادی آلت تناسلی

ایمپلنت های بادی آلت تناسلی می توانند تورم ایجاد کنند تا حالتی مانند نعوظ ایجاد شود و پس از مقاربت جنسی تورم آنها فرو خواهد نشست که این باعث ایجاد نعوظ های قابل اعتماد، سفت و محکم و برانگیختگی خود به خودی مرد می شود. در یک عمل یک تا دو ساعته، جراح ایمپلنت که شامل دو سیلندر بادی، یک مخزن و یک واحد پمپ است را در آلت تناسلی و کیسه بیضه مرد قرار می دهد. ایجاد فشار روی ناحیه ای از بیضه که پمپ دستگاه در آن تعبیه شده، اجازه می دهد تا مایعات از مخزن کاشته شده در نزدیکی مثانه جاری شوند، پروتز باد کرده و حالتی شبیه به نعوظ را ایجاد می کند.

این مطلب را نیز از دست ندهید:  مزایای دستگاه وکیوم آقایان

عمل جراحی برای قرار دادن پروتز آلت تناسلی با بیهوشی همراه است و دوره نقاهت چهار تا شش هفته ای را به دنبال دارد که ممکن است پزشک در این زمان به شما توصیه کند از فعالیت جنسی اجتناب کنید. برخی مردان در روز عمل از بیمارستان مرخص می شوند، این در حالیست که ممکن است برخی دیگر از آنها به نظارت بیشتری نیاز داشته باشند و لازم باشد که شب در بیمارستان بستری شوند. در صورت نیاز، داروی ضد درد پس از عمل تجویز می شود.

ایمپلنت های بادی دستگاه های مکانیکی هستند و به همین دلیل می توانند شکسته شوند. اگر این اتفاق بیفتد، احتمالا برای برداشتن ایمپلنت، ترمیم یا جایگزینی آن به عمل جراحی نیاز می شود.

بهبود اختلال نعوظ

بهبود اختلال نعوظ

خطرات جراحی ایمپلنت پروتزها

مانند هر جراحی دیگری، جراحی ایمپلنت آلت تناسلی خطراتی را به همراه دارد. این خطرات شامل موارد زیر می شوند:

  • عفونت: همانند هر عمل جراحی، احتمال عفونت زخم ممکن است. شما در صورتی که از آسیب دیدگی نخاع یا دیابت رنج می برید، احتمال خطر عفونت بالا می رود.
  • مشکلات ایمپلنت: پروتز های جدید ایمپلنت آلت تناسلی بسیار مطمئن و قابل اعتماد هستند، اما در برخی موارد نادر احتمال اینکه ایمپلنت ها دچار نقص شوند، وجود دارد. در این حالت برای برداشتن، ترمیم یا تعویض ایمپلنت شکسته، عمل جراحی مورد نیاز است.
  • فرسایش داخلی یا چسبندگی: در برخی موارد، ممکن است ایمپلنت به پوست داخل آلت تناسلی بچسبد و موجب سایش پوست از داخل آلت تناسلی شود. هر چند که این اتفاق به ندرت رخ می دهد، اما ممکن است یک ایمپلنت در میان پوست شکسته شود. این مشکلات اغلب از یک عفونت ناشی می شوند.
این مطلب را نیز از دست ندهید:  اختلال نعوظ در مردان دیابتی

درمان عفونت ناشی از مشکلات دستگاه های بهبود اختلال نعوظ

عفونت پس از عمل جراحی ایمپلنت آلت تناسلی، معمولا در چند هفته اول یا سال ها بعد از آن رخ می دهد. عفونت های زودهنگام می تواند باعث تورم اسکروتوم، ایجاد چرک و تب گردد. عفونت هایی که دیرتر اتفاق میافتد می تواند دردهای طولانی مدت یا مکرر را شامل شود.

برای درمان عفونت باید با انجام یک عمل جراحی ایمپلنت برداشته شود. جراحی تعویض ایمپلنت آلت تناسلی مرد کمی پیچیده است و می تواند منجر به ایجاد بافت اسکار و کاهش طول آلت شود.

خون رسانی مجدد میکروسکوپی به آلت تناسلی به منظور بهبود اختلال نعوظ

این روش جراحی اغلب در مردان جوان تر از 40 سال مورد استفاده قرار می گیرد که طی یک سانحه به لگن آنها آسیبی وارد شده که رگ های خونی آلت تناسلی را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. در این مردان، خون رسانی مجدد میکروسکوپی می تواند موجب بهبود اختلال نعوظ با بازگرداندن جریان خون به آلت شود.

این روش که با بیهوشی همراه است در بیمارستان صورت می گیرد و به پزشک این اجازه را می دهد تا یک میان بر برای شریان های آلت تناسلی مسدود شده را با اتصال شریان در قسمت تحتانی شکم به یکی از قسمت های بالای آلت، ایجاد کند. این امر باعث جریان یافتن خون کافی که برای حفظ نعوظ لازم است، می شود.

این روش برای آقایانی که دارای بیماری آترواسکلروز هستند توصیه نمی شود، زیرا شرایطی که باعث سخت شدن شریان ها می شود، می تواند موجب آسیب دیدن دائمی آستر عروق خونی آلت تناسلی گردد.

خبر خوب برای بسیاری از مردان این است که اختلال نعوظ اغلب به راحتی و با موفقیت مدیریت می شود. اگر دچار اختلال نعوظ هستید با ارائه دهنده خدمات درمانی خود درباره گزینه های درمانی مشورت کنید و حتما پیش از شروع درمان اگر نگرانی در مورد عوارض جانبی، مشکلات بهداشتی اساسی یا موارد دیگر دارید با پزشک خود در میان بگذارید.

0/5 (0 نظر)